Een leuk verhaal over een van de Backpack avonturen van Gerard.
Ik zit al dik 20 jaar op de fiets en het gaat maar niet vervelen. De sport blijft zich vernieuwen en zo zijn er steeds weer nieuwe grenzen en uitdagingen. Na jaren van toeren op de race en mountainbike ben ik doorgegroeid naar de marathons en het strandracen om gehoor te geven aan een al jaren sluimerende wedstrijdhonger. Nu zijn er ook het bikepacken, adventure racen en selfsupporting racen waar eigenlijk alles en nog veel meer voor mij in samenkomt.
Zaterdag 6 oktober was er de Ronde van Vlaanderen onverhard. Met maatje Gerard eerst vrijdag een paar biertjes halen in Gent, cultuur is cultuur. Dan de Ronde: Start en finish in Kluisbergen, 80 km en 1.800 hoogtemeters over voornamelijk boerenlandwegen, kasseien stroken, gravelwegen en wat MTB tracks. En natuurlijk over de Vlaamse reuzen waaronder de Koppenberg en de Oude Kwaremont. Voor asfaltridders was er weinig te halen. Een superlocatie dus om de Ridley X-trail gravelracer van The Bike Store te testen. En jawel: om aansluitend een paar tassen te monteren en – bikepacking – naar Zutphen te fietsen! De Ronde was een feest op de Ridley, hij voelde zich letterlijk en figuurlijk thuis in het Vlaamse land. De fiets is een echte alleskunner. Op de soms glibberige en technische MTB track waren voorvering en noppen welkom geweest, maar dat zal ook aan mijn geheel afwezige veldrij technieken liggen.
En dan naar huis, 310 km. Even wat eten, wat extra kleding aan voor de nacht, lampjes en tassen met slaapspullen gemonteerd en derran. Omdat ik niet wist hoe ik de Ronde zou verteren was het plan om in ieder geval nog 100 km te rijden voor ik ergens zou gaan slapen. In één ruk zou ook kunnen, ik heb het eerder gedaan, maar dat is niet geheel gevaarloos en bovendien wilde ik graag buiten slapen.
Derran dus. Oktober, dus om 20.00 ist donker en dan begint de magie. Misschien vind ik dat wel het mooiste dat er is. Fietsen in de nacht. Het is moeilijk te beschrijven, maar het heeft iets bijzonders om jezelf te verplaatsen terwijl de rest van de wereld stil lijkt te staan. Nou ja, er zijn vissers, net zo verbaasd als ik als je elkaar treft langs een kanaal. Hoi, hoi! En dan slapen, na toch nog 186 km trappen. Geschikt plekje gevonden om 3.00 uur, snel alle lampjes uit, bos in. Slaapzak in de bivakzak, want het regende licht. Liggen, wekker gezet, stil en weg. Dan gauw weer alles aan de fiets en om 5.30 uur weer door. Ook magisch, fietsen als het licht wordt en alles weer tot leven komt.
En de Ridley? Die had denk ik niet door dat er tassen aan zaten. Blok op de weg, net zo mooi sturen als zonder tassen en nu natuurlijk heerlijk rollen zonder noppen. Thuis gekomen hadden we er nog lang niet genoeg van. Ik heb bikepackings gedaan op de race en op de mtb en dat was altijd prachtig. Maar voor dit werk kennen beide hun beperkingen en de Ridley blijkt een geweldig compromis te zijn. Zeker als de ondergrond wisselend is biedt de fiets bijna oneindige bewegingsvrijheid en dat is precies waar het om draait!
Met vriendelijk groet
Gerard van Jaarsveld
